بیش از 40 درصد از واحدهای صنعتی خراسان شمالی به دلیل رکود و مشکلات مالی
تعطیل شدند و بقیه واحدها نیز با حداقل ظرفیت، فعالیت دارند. این خبری است
که بارها متولیان صنعتی از آن سخن گفته اند. آماری تکان دهنده که خود گویای
نفس های به شماره افتاده بخش تولید و صنعت خراسان شمالی است. داستان واقعی
و تلخ 6 قفله شدن واحدهای صنعتی، موضوعی است که گریبان افراد زیادی را
گرفته است، افرادی که روزگاری در این واحدهای صنعتی اشتغال داشتند و حالا
بیکار شده اند و دغدغه آب و نان دارند. از سوی دیگر تعطیل شدن این واحدها،
بر اقتصاد استان تأثیر مستقیمی گذاشته و رکود اقتصادی را در خراسان شمالی
که تنها 12 سال از عمر آن می گذرد، موجب شده است تا این استان در پیشبرد
فعالیت های اقتصادی و توسعه ای خود، همچنان اندرخم یک کوچه باشد!
کارشناسان و متولیان بارها و بارها در مورد چرایی تعطیلی واحدهای تولیدی و صنعتی سخن رانده و اظهار نظر کرده اند و نبود نقدینگی، سرمایه در گردش، بدهی های بانکی، نبود تخصص، کیفیت پایین تولیدات، تورم لجام گسیخته، افزایش هزینه ها، مدیریت های ضعیف و غیره دلیل به خواب رفتن این واحدها عنوان شده و راهکارهایی نیز برای برطرف شدن این مشکلات ارائه شده است.
با این وجود مشکلات این واحدها همچنان پابرجاست و روند تعطیلی واحدهای تولیدی و صنعتی کوچک و افزایش نیروی کار این واحدها به آمار بیکاران، ادامه دارد. این شرایط، این سؤال را به ذهن متبادر می کند که اگر علت این تعطیلی ها مشخص است، چرا راهکارهایی عملی برای جلوگیری از روند تعطیلی این واحدها از سوی متخصصان و متولیان ارائه و برای بازگرداندن آن ها به چرخه تولید، تلاشی نمی شود؟
اگر دلیل این معضل به طور کامل و واضح مشخص نیست، چرا این مشکل عارضه یابی و ریشه یابی نمی شود تا بتوان برای خروج آن ها از وضعیت رکود برنامه ریزی و این معضل را مدیریت کرد؟
آیا به راستی نمی توان استان های محرومی مانند خراسان شمالی را از قاعده سخت گیری های مالیاتی و بانکی مستثنی کرد تا این استان ها که هنوز در ابتدای راه قرار دارند و حتی راه رفتن را به درستی نیاموخته اند، با کوچک ترین موضوعی به زمین نخورند و یا قدرت دوباره بلند شدن را داشته باشند؟
به امید روزی که دلسوزان صنعت و اقتصاد خراسان شمالی گام های اساسی برای جلوگیری از تعطیلی واحدهای صنعتی و بازگرداندن واحدهای تولیدی این استان به چرخه تولید، بردارند./روزنامه خراسان شمالی
کارشناسان و متولیان بارها و بارها در مورد چرایی تعطیلی واحدهای تولیدی و صنعتی سخن رانده و اظهار نظر کرده اند و نبود نقدینگی، سرمایه در گردش، بدهی های بانکی، نبود تخصص، کیفیت پایین تولیدات، تورم لجام گسیخته، افزایش هزینه ها، مدیریت های ضعیف و غیره دلیل به خواب رفتن این واحدها عنوان شده و راهکارهایی نیز برای برطرف شدن این مشکلات ارائه شده است.
با این وجود مشکلات این واحدها همچنان پابرجاست و روند تعطیلی واحدهای تولیدی و صنعتی کوچک و افزایش نیروی کار این واحدها به آمار بیکاران، ادامه دارد. این شرایط، این سؤال را به ذهن متبادر می کند که اگر علت این تعطیلی ها مشخص است، چرا راهکارهایی عملی برای جلوگیری از روند تعطیلی این واحدها از سوی متخصصان و متولیان ارائه و برای بازگرداندن آن ها به چرخه تولید، تلاشی نمی شود؟
اگر دلیل این معضل به طور کامل و واضح مشخص نیست، چرا این مشکل عارضه یابی و ریشه یابی نمی شود تا بتوان برای خروج آن ها از وضعیت رکود برنامه ریزی و این معضل را مدیریت کرد؟
آیا به راستی نمی توان استان های محرومی مانند خراسان شمالی را از قاعده سخت گیری های مالیاتی و بانکی مستثنی کرد تا این استان ها که هنوز در ابتدای راه قرار دارند و حتی راه رفتن را به درستی نیاموخته اند، با کوچک ترین موضوعی به زمین نخورند و یا قدرت دوباره بلند شدن را داشته باشند؟
به امید روزی که دلسوزان صنعت و اقتصاد خراسان شمالی گام های اساسی برای جلوگیری از تعطیلی واحدهای صنعتی و بازگرداندن واحدهای تولیدی این استان به چرخه تولید، بردارند./روزنامه خراسان شمالی