به گزارش تابناک : در بیماری نارسایی قلبی سرعت گردش خون در قلب و بدن کاهش یافته و به قلب فشار میآید در نهایت قلب نمیتواند اکسیژن و مواد مغذی را برای رفع نیازهای بدن به اندازهی کافی پمپاژ کند. حفرههای قلب برای رساندن خون بیشتر به سراسر بدن کشیده شده و سخت و ضخیم میشوند. این کشیدگی به جریان خون کمک میکند اما در نهایت باعث ضعیف شدن ماهیچههای قلب و در نهایت عملکرد نادرست آن میشود. در نتیجه کلیه آب و نمک را در بدن محبوس میکند. اگر این آب در بازو، پا، مچ پا، ریه و اندامهای دیگر جمع شود بدن دچار نارسایی قلب میشود. متاسفانه تحقیقات اخیر کاهش طول عمر بیماران نارسایی قلبی را نشان می دهد و تقریبا بیش از نیمی از بیماران مبتلا به این بیماری حداکثر تا 5 سال بعد از تشخیص نارسایی قلبی زنده بوده اند.
عواملی که می توانند منجر به نارسایی قلبی شوند:
این بیماری قلبی مربوط به شریانهاست. شریانها خون و اکسیژن را به قلب میرسانند و بیماری عروق کرونر باعث کاهش جریان خون به قلب میشود. اگر عروق بسته یا به شدت باریک شوند، قلب از اکسیژن و مواد مغذی محروم خواهد شد.
حمله قلبی زمانی اتفاق میافتد که عروق کرونر به طور ناگهانی مسدود شده و جریان خون به قلب متوقف شود. حمله قلبی به ماهیچههای قلب آسیب رسانده و باعث ایجاد زخم و اختلال در عملکرد قلب میشود.
این بیماری باعث آسیب رسیدن به ماهیچههای قلب و مشکلات جریان خون میشود و از عوارض مصرف الکل و مواد مخدر است.
فشار خون بالا، تیروئید، فیبریلاسیون دهلیزی، بیماریهای کلیوی و دیابت همگی از عوامل نارسایی قلب هستند.
نارسایی قلبی ممکن است هیچ علامت خاصی نداشته باشد یا خفیف باشد. همچنین علائم نارسایی قلبی میتوانند ثابت یا متغیر باشند.
احتقان ریه: در این بیماری مایع درون ششها، در زمان ورزش تنگی نفس ایجاد میکند. احتقان ریه همچنین باعث سرفههای خشک و خس خس سینه نیز میشود.
احتباس آب در بدن: کم شدن جریان خون به کلیهها باعث بروز این بیماری میشود. تورم مچ پا، ساق پا، شکم و افزایش وزن از عوارض نارسایی قلبی است.
سرگیجه، خستگی و ضعف: کاهش جریان خون به ارگانهای اصلی و ماهیچهها احساس ضعف و خستگی ایجاد میکند. کاهش جریان خون به مغز نیز باعث ایجاد سرگیجه میشود.
تند و نامنظم شدن ضربان قلب: قلب برای رساندن خون کافی به بدن تندتر میتپد. این امر میتواند باعث تند و نامنظم شدن ضربان و در نتیجه نارسایی قلب شود.
اگر فردی نارسایی قلبی داشته باشد ممکن است یکی یا چند تا از علائم بالا را داشته باشد و حتی ممکن است هیچ کدام از این علائم نارسایی قلبی در فرد بیمار دیده نشود.
اکوکاردیوگرام یا کاردیو گرافی (اکوی قلب) موثرترین راه برای تشخیص نارسایی قلبی است. در این روش امواج صوتی تصاویر دقیقی از قلب نشان داده و به کمک آن دکتر آسیب وارد شده به قلب را ارزیابی کرده و علل اصلی نارسایی قلبی را تشخیص می دهد. همچنین متخصص قلب ممکن است برای تشخیص نارسایی قلبی همراه با اکوکاردیوگرام از آزمایش های دیگری از جمله موارد زیر کمک بگیرد:
اشعه ایکس از قفسه سینه می تواند تصویری دقیق از قلب و ارگان های اطراف آن بدهد.
اکوکاردیوگرافی یا اکوی قلب (EKG) فعالیت الکتریکی قلب را محاسبه می کند. این روش معمولا در مطب متخصص قلب انجام می شود.
ام آر آی (MRI) بدون استفاده از پرتوها تصاویری از قلب در اختیار دکتر قرار می دهد.
در روش اسکن هسته ای، مقدار کمی از مواد رادیواکتیو به خون بیمار تزریق می شود تا تصویری از حفره های قلب بیمار به دست آید.
کاتتریزاسیون قلبی (catheterization) یا آنژیوگرافی عروق کرونر نوعی آزمایش با اشعه ایکس است که در این روش متخصص قلب لوله باریکی به نام کاتتر در رگ های خونی واقع در کشاله ران یا بازو قرار می دهد. سپس این لوله را به سمت قلب هدایت می کنند. این آزمایش مشخص می کند که چه میزان خون به قلب در جریان است.
درمان نارسایی قلبی به شدت بیماری شما بستگی دارد. درمان سریع و به موقع به سرعت علائم نارسایی قلبی را بهبود می بخشد. به همین دلیل باید هر سه تا شش ماه یکبار برای آزمایش اقدام کنید. هدف اصلی درمان نارسایی قلبی افزایش طول عمر شماست.
مراحل اولیه نارسایی قلبی معمولا با دارو درمان می شود تا از شیوع علائم و بدتر شدن روند بیماری جلوگیری شود. داروها معمولا به منظور:
افزایش توانایی قلب برای پمپاژ خون
کاهش لخته شدن خون
کاهش ضربان قلب در صورت لزوم
حذف سدیم اضافی و افزایش سطح پتاسیم
کاهش سطح کلسترول
در برخی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی جراحی ضروری است. مثلا جراحی بای پس عروق کرونر که در این روش جراح یک تکه از شریان سالم را به شریان مسدود شده و آسیب دیده بسته و با این کار به جریان خون کمک می کند به جای شریان مسدود شده از شریان جدید و سالم عبور کند.