اخیرا یکی از نوابغ استان بوشهر از بخش آبپخش دشتستان موفق به افتخار آفرینی های جهانی در عرصه علم نانوپزشکی شده به گونه ای که او را به یکی از پژوهشگران مطرح ایرانی در عرصه ملی و بین المللی تبدیل کرده است.
تابناک بوشهر: دکتر محمد جواد حاجی پور در سال 89 در مقطع دکتری تخصصی رشته ژنتیک در پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی تهران پذیرفته شد. او پس از گذشت یک ترم از تحصیلش، به رشته نانوپزشکی علاقمند شد و این رشته را به طور تخصصی دنبال کرد و در این راه افتخارات کم نظیری را برای ایران به ارمغان آورد.
به گزارش اتحادخبر؛ حاجی پور در سال 2012 موفق شد مقاله علمی بسیار ارزشمندی را در ژورنال Trends in Biotechnology که یکی از برترین ژورنال های انتشارات سلول (Cell Press) محسوب می شود و دارای ایمپکت فاکتور 11.9 (یازده و نه دهم) است، چاپ کند.
مقاله علمی او به عنوان پر خواننده ترین مقاله انتخاب شد و در رنکینگ برترین مقالات، رتبه یک و طرح روی جلد را از آن خود کرد. پس از گذشت سه سال از تاریخ چاپ، این مقاله هنوز هم به عنوان یکی از ده مقاله برتر این ژورنال محسوب می شود.
در این مقاله، دکتر حاجی پور و برخی از پژوهشگران مطرح در این حوزه که از کشورهای سوییس، آلمان و آمریکا بودند راهکارهای جدیدی را برای استفاده از نانوذرات به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک ها در حذف عفونت های باکتریای ارائه دادند.
مقاله علمی آنها مورد استقبال دانشمندان این حوزه در سرتاسر جهان قرار گرفت و تاکنون بیش از دویست و شصت بار به عنوان رفرنس (مرجع) به آن استناد شده است که این امر به صورت تصاعدی رو به افزایش است. پس از چاپ این مقاله نام او بر سر زبان نخبه ها و دانشمندان ایران افتاد و شخصیت های علمی ایران او را بیشتر شناختند.
این نابغه دشتستانی یک سال بعد موفق شد افتخار آفرینی جهانی را برای ایران به ارمغان آورد. او در سن سی سالگی موفق به چاپ مقاله علمی در ژورنال Chemical Review شد.
ژورنال Chemical Review دارای ایمپکت فاکتور 46 (چهل و شش) است و در این حوزه به عنوان معتبرترین ژورنال علمی جهان محسوب می شود. معمولا تنها دانشمندانی که در سطح جهانی صاحب نظر هستند، می توانند در این ژورنال مقاله علمی چاپ کنند.
دکتر حاجی پور یکی از جوانترین نابغه های ایرانی (مقیم ایران) است که توانسته بالاترین ایمپکت فاکتور کشور را به نام خود ثبت کند.
پس از چاپ این مقاله، او به چهره ای بین المللی تبدیل شد و پروژه های مشترکی را با دانشگاه های استنفورد آمریکا (دومین دانشگاه برتر جهان) و ماکس پلانک آلمان (برتربن مرکز تحقیقاتی اروپا) طراحی و شروع کرد.
این نابغه دشتستانی پس از مدتی فرضیه جدیدی را در دنیای نانوپزشکی مطرح کرد که توجه دانشمندان حوزه نانوپزشکی را به خود جلب کرد. او برای اولین بار در جهان، فرضیه Personalized Protein Corona (PPC) را مطرح کرد و بر اساس این فرضیه، مکانیسم های دخیل در Personalized Nanomedicine را تشریح نمود.
وی پس از دو سال تلاش شبانه روزی و با همکاری پژوهشگران برجسته ای از دانشگاه های استنفورد و کالیفرنیا دیویس آمریکا و مونس بلژیک توانست این فرضیه را اثبات کند.
این جوان دشتستانی مقاله های مربوط به این فرضیه را در ژورنال های معتبر Biomaterial Science و Nanoscale که دارای ایمپکت فاکتور 7.39 (هفت و سی و نه صدم) است چاپ کرد.
مقالات مربوط به فرضیه PPC نیز مورد استقبال گسترده دانشمندان این حوزه قرار گرفت و به عنوان پر خواننده ترین مقاله انتخاب شد و در رنکینگ، رتبه یک (برترین مقاله) را از آن خود کرد.
اهمیت فرضیه PPC به قدری بود که سایت علمی خبری NANO WERK که یکی از معتبرترین سایت های علمی خبری دنیا در حوزه نانوتکنولوژی محسوب می شود، در اخبار خود این فرضیه را به طور کامل مورد بحث و بررسی قرار داد. این فرضیه بارها در کنفرانس های مختلفی که در آمریکا برگزار شد در قالب سخنرانی ارائه گردید.
در حال حاضر دکتر حاجی پور یکی از نوابغ نادر ایرانی (مقیم ایران) است که توانسته برای اولین بار در جهان فرضیه جدیدی را مطرح و به اثبات رساند. بسیاری معتقدند که فرضیه PPC مطرح شده توسط این جوان ایرانی، نقش بسیار مهمی در توسعه و تشریح مکانیسم های پیچیده علم Personalized Nanomedicine دارد.
در واقع کشف پدیده PPC گامی اساسی در مسیر ساخت و توسعه داروهای نسل سوم (داروهای مبتنی بر فناوری نانو) محسوب می شود که کمک می کند این داروها بیشترین اثرات درمانی و کمترین عوارض جانبی را برعلیه بیمار اعمال نمایند.