به گزارش تابناک مازندران ، خبر آنلاین نوشت: اصل هشتاد و چهارم قانون اساسی می گوید:
«هر نماینده در برابر تمام ملت مسئول است و حق دارد در همه مسائل داخلی و خارجی کشور اظهار نظر نماید».
در اینجا بحث تعارض منافع پیش می آید و اینکه نماینده مجلس کدام را ترجیح می دهد و باید بر روی کدام بیشتر تکیه کند.
واقع قضیه این است که توجه به کلان مسایل در کشور جنبه راهبرد دارد و توجه به حوزه انتخابیه بیشتر جنبه راهکار دارد. البته اگر برنامه در کشور به صورت جامع تصویب شده باشد و هر از گاهی بر اساس فشار عده ای نماینده یا مسئولان پر قدرت تغییر نکند، هر نماینده نسبت به برنامه مصوب باید از مجریان بخواهد تا در بهترین شرایط و با کمترین هزینه اجرا شود وبر آن نظارت کند.
مشکلی که وجود دارد این است که نماینده اغلب به این دلیل به مجلس می رود تا برای بار و بارهای بعد انتخاب شود و از این منظر اگر نتواند با بعضی گروههای پر قدرت ائتلاف کند تا در سیاهة نامزدهای کلانشهرها برای انتخابات بعدی قرار گیرد بر خود لازم می داند که هوای حوزه انتخابیه خود را داشته باشد و رضایت نسبی موکلین خود را تأمین کند و این جایی است که تعارض منافع پیش می آید بین نفع کل کشور یا منفعت نماینده خاص برای انتخاب مجدد.
نامزدهایی که پیشاپیش قول می دهند بدون اینکه کار کارشناسی کرده باشند یا خیانت می کنند یا سطح معلومات و دانش آنها آنقدر کم است که از برنامه جامع سر در نمی آورند و یا کشور برنامه درست و قابل دفاعی ندارد تا از آن دفاع کنند. آنوقت باید پرسید برای چه کاری به مجلس می روند.
غلامرضا فدائی