به گزارش تابناک هرمزگان// مریم منصف در یادداشتی نوشت؛ماه ذی الحجه آخرین ماه سال قمری است و در طول تاریخ اتفاقات مبارک زیادی در این ماه افتاده است، ذی الحجه که نام آن ما را به یاد مراسم حج و زیارت خانه خدا می اندازد و معنویت و برکات آن، حال و هوای دیگری به انسان می دهد؛ با سالروز ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) شروع می شود.
در روایات گوناگونی روز ازدواج این دو بزرگوار روز اول ماه ذی الحجه ذکر شده است و در ایران این روز به نام روز ازدواج نامگذاری شده است؛ تا جوانان با الگو قرار دادن این ازدواج موفق در طول تاریخ از برکات آن در زندگی متأهلی خود بهره ببرند.
ازدواج، این پیوند آسمانی از ازل راه و رسم خود را داشته است، در همه ادیان و آئین و فرهنگ ها این امر، امر مقدس تلقی شده است و در دین مبین اسلام آنقدر به این مسئله بها داده شده که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند: هر گاه کسی ازدواج کند، نصف دین را کامل کرده است و برای (حفظ) نصف دیگر باید تقوای خدا پیشه کند.
البته این امر بدیهی است که خود ازدواج کمال نیست، ولی زمینه کمال انسان را فراهم می آورد و کمال انسان چیزی جز قرب الی الله نمی باشد همان درجه از نور که انسانیت در آن می درخشد.یک انتخاب خوب و مهارت زندگی کردن در کنار هم، چنان شیرینی و حلاوتی به زندگی می بخشد، که لحظه لحظه با هم بودن را باید قدر دانست. یکی از بزرگترین و مهمترین درسهایی که از شروع زندگی حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) می آموزیم، ساده زیستی و قناعت است.
همان حلقه مفقوده این روزهای زندگی جوانان که اثرات بسیار مخربی را با خود به همراه دارد.ساده زیستی را باید به جوانان نشان داد و آموزش داد نه اینکه فقط به گفتاری تبدیل شود و گاهی به زبان آید. باید در رده های مختلف اجتماعی نمود پیدا کند و جز از راه فرهنگ سازی ممکن نمی باشد.
نمی شود در کشوری که گاهی بسیاری از مسئولین خود دچار تکلّف و اشرافی گری هستند مدام مردم و خصوصا جوانان را به قناعت دعوت کرد و شاید بتوان گفت: این روزها استفاده نامناسب و دریافت داده های بی ارزش از فضای مجازی، روحیه اشرافی گری و زیاده خواهی را در بین جوانان بیدار کرده است و به طور کل نگاه و نظر آنان را در مورد نحوه و مسیر زندگی تغییر داده است.
مسیری که نه تنها به سعادت و آرامش ختم نمی شود بلکه معضلات و مشکلات بسیاری هم با خود به دنبال خواهد داشت و اینطور به نظر می رسد که نقش غالب فرهنگ و اندیشه را نباید در این زمینه نادیده گرفت. در واقع ساده زندگی کردن منافاتی با رفاه ندارد و همه اینها با مدیریت صحیح امکان پذیر می باشد.
اگر دونفر همدیگر را بفهمند برای آرامش دیگری که البته آسایش خود فرد را نیز در پی خواهد داشت از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند. اینگونه آموزش های مهارت زندگی باید از خانواده شروع شود و در مدارس و دانشگاه ها تکمیل شود، فرهنگ خوب زیستن و ساده زیستن فرهنگ ارزشمندی است این روزها باید بیش از پیش به آن توجه کرد و برای نشر و گسترش آن تلاش نمود.