تابناک گیلان: جمعیت سالمندان گیلان به سرعت در حال افزایش است. آیا ما به این موضوع به اندازه لازم توجه کرده ایم؟ آیا ما دقت کرده ایم که "سالمندان گیلانی چه می گویند"؟
سالمندي بعنوان يك فرايند زيستي و نه يك بيماري، پديده اي حياتي است كه به تدریج همگان را تحت پوشش قرار مي دهد. اگر چه وجود پديده سالمندي اجتناب ناپذیر است و غیر قابل توقف، لیکن مي توان با برنامه ريزي درست و بكارگيري روشها و مراقبتهاي اصولي از بسیاری از اختلالات و معلوليتهاي اين دوران پيشگيري نمود و يا اينكه آنرا به تعويق انداخت تا در نتیجه بتوان از عمر طولاني همراه با کیفیت زندگی بالاتر، سلامت و رفاه بهتر، كه همواره هدف و آرزوي دولتها و بشر بوده بهره مند گردید.
به گزارش تابناک گیلان، شيب تند سالمندي در كشورمان به‌زودي از سرعت رشد جمعيت پيشي مي‌گيرد و آنطور كه آمارها مي‌گويند تا سال ۲۰۵۰ تعداد جمعيت سالمندان از جمعيت زير ۱۴ سال بيشتر مي‌شود. سالمندي به‌خودي خود نه‌تنها آسيب نيست بلكه مي‌توان از آن به‌عنوان فرصت نيز استفاده كرد. تنها عامل در اين راه برنامه‌ريزي دقيق براي زمان سالمندي ميليون‌ها شهروندي است كه در سال‌هاي آينده نه‌تنها بازده اقتصادي ندارند بلكه بايد با سياست‌هاي از پيش تعيين‌شده فكري به حال آينده اين افراد كرد.
هرچند سالمندی در گیلان فرآیند مداومی در زندگی انسان است، ولی اینکه دقیقا از چه سنی آغاز می شود و چه وقت می توان فردی را سالخورده تلقی نمود دقیقا مشخص نیست. چرا که هرکس ممکن است در سن خاصی پیر شود، به طوری که برخی افراد در استان در سنین نسبتا جوانی پیر می شوند و بعضی تا دیر زمانی جوان می مانند.
در برخی کشورها افراد تا سنین خیلی بالا یعنی صد سال و یا بیشتر عمر می کنند. در اغلب جوامع شهری، مرز قراردادی 60 سال سن، یعنی زمانی که فرد از خدمت باز نشسته میشود، آغاز سالمندی را نشان میدهد. به همین دلیل افراد 60 ساله و بالاتر به عنوان سالمندان یک کشور شناخته می‌شوند. اگر چه در بعضی منابع دیگر، 65 سالگی به عنوان مرز مشخص کننده در نظر گرفته شده است.
اما همین چند روز گذشته بود که به مناسبت روز سالمند فرید براتی رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان در کشور اظهار کرد: استان گیلان بیشترین آمار سالمندان بالای ۶۰ سال کشور را دارد و سیستان و بلوچستان، کمترین که «این استان بیش از ۱۱درصد جمعیت سالمند را در خود جای داده و براساس تحقیقات و آمارها هنگامی که جمعیت سالمندان به ۱۲درصد برسد با پدیده بحران سالمندی مواجه خواهیم شد.
به منظور جلوگیری از این بحران در سال‌های آینده باید از هم اکنون برنامه‌ریزی و اقدامات لازم برای ارایه خدمات به سالمندان انجام شود اما هنوز هیچ اقدامی در این خصوص انجام نداده‌ایم که با تصویب سند سالمندی، امیدواریم دستگاه‌ها فعالیت‌های خود را در این‌باره آغاز کنند.»
او ادامه داده است: «اگر نیازهای سالمندان رفع نشود با افزایش تعداد و همچنین سطح مشکلات این افراد با چالش بزرگی در کشور مواجه خواهیم شد، بنابراین جا دارد که مسئولان نسبت به تصویب سند ملی سالمندان اقدام کنند.»
این نخستین‌بار نیست که مسئولان ایران از نگرانی‌شان درباره پدیده سالمندی در ایران می‌گویند و در چند سال گذشته و با پیگیری سیاست‌های جمعیتی در ایران، روز به روز نگرانی‌ها درباره وضع سالمندان درحال افزایش است. یکی از تأثیر پایین بودن نرخ باروری بر پدیده سالمندی در ایران می‌گوید و یکی از زیر خط فقر بودن تعداد زیادی از سالمندان ابراز نگرانی می‌کند. تعداد سالمندان در ایران هم البته جای خودش را دارد.
در پایان متذکر می شویم که
سالخوردگی جمعیت به عنوان یک پدیده بی‌سابقه، فراگیرو نگران‌کننده حاصل
رشد و پیشرفت سیستم‌های بهداشتی، درمانی، اقتصادی و اجتماعی در قرن بیستم
بوده است. این امر نتیجه ارتقای سطح مراقبتهای بهداشتی-درمانی و پیشگیری از
بیماری‌ها و نیز اجرای برنامه‌های دقیق ارتقای سلامت است که منجر به
افزایش امید به زندگی و افزایش روزافزون جمعیت سالمندان شده است و به عنوان
یک دستاورد و موفقیت برای نظام بهداشتی درمانی کشور تلقی میشود. اگر چه
دستیابی به این موفقیت تحسین برانگیز است ولی چنانچه بدرستی مدیریت و
برنامه‌ریزی نشود می‌تواند به عنوان مهم‌ترین چالش اقتصادی، اجتماعی و
بهداشتی درمانی قرن جاری در دنیا و ایران مطرح شود. لذا هدف سازمانهای
متولی امور سالمندی در کشور باید آن باشد که به آن سال‌های افزایش یافته
عمر، کیفیت زندگی ببخشند.