به گزارش تابناک رضوی، وضوح عدم پاسخگویی و سردرگمی مسئولان امنیتی-انتظامی استان خراسان رضوی در این موضوع مشهود بود و پس از گذشت ۵ ساعت از حادثه و پرشدن فضای مجازی از کلیپ‌های جنایت، استاندار به عنوان مسئول شورای تامین واکنشی ضعیف داشت؛ اما پس از آن و در روزهای بعدی نیز خبری از مسئولان امنیتی-انتظامی استان برای تشریح ماجرا و پاسخگویی نبود؛ این میان شاید بشود به آستان قدس و تولیت آن نمره قبولی داد که حداقل برای افکارعمومی ارزش قائل بودند و متناسب با وظایف خود، پاسخگویی داشتند و به سایه فرار نکردند.
بعد از حادثه انفجار حرم در سال ۷۳، یگان پاسداری و بعد یگان حفاظت آستان قدس رضوی متشکل از نیروهای سپاه و ناجا حفظ امنیت این مجموعه مهم را برعهده گرفتند؛ لذا انتظار بود، این دو مجموعه بنا به مسئولیت مستقیمی که در این زمینه دارند، توضیحاتی به مردم ارائه دهند.
با مشاهده میدانی مشخص است، استفاده از نیروهای افتخاری برای تامین امنیت توسط دو ارگان حفاظت حرم، آنهم با شیوه‌های ابتدایی و قابل نفوذ، ناشی از عدم درک اولویت و اهمیت موضوع در سطح کلان است. با توجه به تهدیدهای تروریستی و اتفاقات چندباره ناگوار در حرم طی سه دهه اخیر، آیا وقت آن نرسیده، حداقل مانند فرودگاه‌ها یا اماکن مهم، نیروهای متخصص و زبده با بروزترین تجهیزات، مسئول تامین امنیت این میراث معنوی-تاریخی شوند؟ جا دارد آستان قدس رضوی به عنوان متولی اصلی بارگاه امام رضا(ع)، از نهادهای ذی ربط مطالبه‌ای جدی در این زمینه داشته باشد که به وظایف خود به درستی عمل کنند و به پیگیری های معمول اداری و تشریفاتی بسنده نکنند تا خاطیان مورد پیگرد قرار گیرند و به عموم معرفی شوند.
تقلیل مسئله به چگونگی ورود چاقو به حرم رضوی و یا بحث های حاشیه‌ای در مورد نحوه بازرسی ورودی‌ها یعنی از امنیت هیچ چیز نمی دانیم. خودمان را گول نزنیم، امنیت با این گیتهای حرم یا افزایش نیروی نظامی در صحن ها تامین نمی شود، زیرا بعد از یک مدت به تعداد زائران، نیاز به مامور برقراری امنیت و نظم به وجود می آید. اصلا امنیت نقطه‌ای ایجاد نمی شود و برای ایجاد آن عواملی نیاز است که در سطح محلی، ملی و حتی بین المللی ایفای نقش دارند و فرآیندی مستمر و جاری است. اینکه تبعه کشوری خارجی که بنا به اظهارات مقامات تکفیری بوده، به راحتی وارد کشورمان شده است و ماه ها بدون مزاحمتی در شهرهای مختلف تردد داشته است و در انتها این فاجعه را رقم می زند، سوالی جدی را از مقامات ارشد دستگاههای امنیتی و انتظامی اعم از شورای امنیت ملی، وزارت کشور، سپاه، ناجا، واجا و ... پیش می آورد که چطور چنین خلاء امنیتی بزرگی از نگاه‌شان مخفی مانده و آیا تمهیداتی برای عدم تکرار آن اتخاذ کرده اند؟
مشهد هم پایتخت معنوی و هم پایتخت دوم اقتصادی ایران است. اهمیت این شهر، توجه به آن را چندین برابر می کند و اداره آن با نگاه محلی و بسته ممکن نیست. وجود حرم امام هشتم در این شهر و حضور سالانه میلیون ها زائر عزمی ملی برای تامین امنیت و ثبات آن می طلبد. اتفاقات اخیر مشهد از ناهماهنگی تلخ اسکان زائران نوروزی و اجحاف به مسافران در سایه نظارت ضعیف تا حاشیه های اسفبار برگزاری مسابقه فوتبال در این شهر و اکنون این حادثه ناگوار، زنگ هشداری است برای مسئولان ارشد کشور که تدبیری فوری برای سروسامان دادن اوضاع در این کلان شهر داشته باشند.
استان خراسان رضوی، کریدور شرق به غرب دنیاست و به لحاظ موقعیت ژئوپلیتیک امتیازات ویژه ای دارد. همین فرصت ها، تهدیداتی بخصوص در حوزه امنیتی را باتوجه به اوضاع ملتهب در کشورهای شرق ایران پدید می آورد و هیچ سهل انگاری و قصوری در این استان پذیرفتنی نیست.
باتوجه به نکات فوق، مسئولان همیشه در سایه، باید به زیر نور بیایند و پاسخگوی وظایف خود باشند. اینکه چندصباح دیگر با فروکش کردن مطالبات عمومی، موضوع فراموش و مشکلات پاسکاری شود، دردی دوا نخواهد شد.
معضلاتی چون حاشیه نشینی در شهر مشهد، حضور مهاجران غیرقانونی یا افراد بی هویت، رشد گرایش های تندروی شیعه لندنی و سنی آمریکایی در این منطقه، همسایگی با کشورهای بی ثبات و ... از آن دست مواردی نیست که با یک تشییع باشکوه شهیدان و شعارهای احساسی فراموش شود.
اگر میخواهیم خون شهیدان رمضان حرم پایمال نشود، باید مطالبه و پیگیری کنیم مسئولان گزارشی شفاف نسبت به حل معضلات ارائه کنند و مانع بروز هرگونه ناامنی شوند. امنیت و رشد، محصول ثبات و برنامه است، نه بی برنامگی و تنش که منجر به وارد آمدن هزینه سنگین به مردم شود.
