به گزارش تابناک خراسان شمالی، سيدحامد سجادپور، با اشاره به مضرات ازدواج در سنین پایین، افزود: وقتي دختر و پسري در سنين پايين و بدون آمادگي جسماني، عقلي و عاطفي با هم ازدواج مي كنند دچار آسيب و مشكلات جدي در زندگي مي شوند.
وي گفت: وقتي اين افراد از لحاظ ذهني، عاطفي، اجتماعي و اقتصادي به بلوغ نرسيده باشند مهارت هاي لازم براي داشتن زندگي موفق را نيز ندارند.
سجادپور اظهار داشت: بي ثباتي عاطفي از جمله مشكلات ازدواج در سنين پايين است كه پس از مدتي وقتي دختر و پسري كه در سن پايين ازدواج كردند در ميان دوستان و همسالان مجرد خود قرار بگيرند متوجه از دست دادن موقعيت هاي زمان مجردي خود مي شوند و در اين زمان احساس يأس و نااميدي مي كنند.
وي با اشاره به اينكه وقتي دختر و پسر در سن پايين ازدواج كنند نمي توانند مستقل و متكي به خود باشند، گفت: در اين زمان خانواده ها دخالت دارند كه گاها تعريف ازدواج نيز نقض مي شود چراكه اين افراد در ازدواج سن پايين نمي توانند مكمل هويت هاي خود باشند.
سجادپور همچنين با اشاره به مشكلات جسمي كه براي دختران در ازدواج با سن پايين رخ مي دهد، افزود: عوارض جسمي در دختران بيشتر مربوط به دوران بارداري در بخش هاي پيش از زايمان، حين زايمان و پس از زايمان است.
وي اظهار داشت: فشار خون بالا، كم خوني، مرگ مادر، مرگ جنين، رشد ناكافي جنين و زايمان زودرس از مشكلات پيش از زايمان بوده و پارگي كانال زايمان، خونريزي و عفونت نيز از جمله عوارض حين و پس از زايمان براي دختران است.
سجاد پور افزود: با اين همه مسائل فرهنگي و بافت محيط زندگي نيز در ازدواج دختر و پسر با سن پايين نيز تاثير دارد.
وي اظهار داشت: سن ازدواج براي دختران در شهرهاي كوچك ۲۱ سال و براي پسران ۲۳ سال مناسب است اما در شهرهاي بزرگ به دليل پيچيدگي هاي موجود در زندگي اين رده سني بيشتر مي شود.
سجاد پور افزود: اين در حالي است كه يك دختر و پسر روستايي در سن پايين چون شرايط مشخصي دارند و تنها دغدغه پسران سربازي آنان است ممكن است زندگي موفقي داشته باشند.
به گفته وي در روستاها دوران نوجواني آن طور كه بايد تعريف نشده و دختر و پسر از دوران كودكي وارد دوران جواني مي شوند.
اين روانشناس در خراسان شمالي افزود: با اين حال تفاوت هاي فردي در ازدواج با سن پايين مدنظر نيست بلكه عموميت در نظر گرفته مي شود تا ميزان رضايت و نارضايتي دختران و پسران در ازدواج با سن پايين مشخص شود.