قطعا همه مون تو چند وقت اخیر روند صعودی قیمت گوشت رو با پوست و گوشت و استخون لمس کردیم. درجه اهمیت بالارفتن قیمت گوشت برای یه سری از دوستان در حد اهمیت قدرندانندگان برای جناب رویگری بازیگر خوب کشورمونه! ممکنه فکر کنید منظور از اون یه عده مسئولانن که باید ضمن احترام به فکرتون بگم در اینجا منظور گیاهخوارای خوب کشورمونن! همین اول به عنوان یه اکثر چیزا خوار، جا داره تشکر ویژه کنم از این دوستان که با کنار کشیدنشون به نفع ما باعث شدن مرغ و گوشت خداروشکر باشه هنوز! این وسط یه عده ی زیادی هم به دوستان گیاهخوار گیر میدن! سوال همیشگی هم اینه: چطور کباب نمی خورید؟ پاسخش ساده است! با این کباب هایی که با گرون شدن گوشت قیمتشون ثابته و گویا به خودکفایی رسیدن و راهشونو از گوشت جدا کردن، ما هم دیگه نمیخوریم! گیر های دیگه هم زیادن که در جوابشون گیاهخوار طفلی مجبور میشه بگه: گیاهخواریم، دزدی و قتل و اختلاس نه ها! گیاه خوا ری! بلکه دست از سرشون برداریم!
نکته ی عجیبی که تو بحث تمایل به گیاهان هست، گسترش روزافزون و تغییراتشه! یعنی امروزه هر جا راه بری میبینی که چقدر جوونای کشور به گل و علف علاقه مند شدن! چقدر هم روحیه های لطیف و حساسی دارن! این دوستان بعد از دیدن گل گوشتخوار تو برنامه های علمی، به این فکر افتادن که چرا ما نباید گوشت گلخوار داشته باشیم؟ به این ترتیب با استناد به جمله ی ماندگار هر گل یه بویی داره قدم تو این راه گذاشتن! اصلا گل شبدر چه کم از گوشت قرمز دارد؟ تازه رنگ بندی شون هم از گوشت که فقط دو رنگ داره خیلی بیشتره! به هر حال شاعر یه چیزی میدونست که گفت: تا شقایق هست زندگی باید کرد! مردم باید خدا رو شکر کنند که هنوز گل هست!
هر چند این روزا نه گوشت خواری امکان داره نه گیاه خواری فایده! تنها چیزی که ممکنه به کار بیاد پاچه خواریه!
فائزه موسوی‌نسب
