کوچه ارک، به خیابان پرترددی تبدیل شده و کمتر کسی هست که برای سفر به بازار از آن عبور نکرده باشد؛ این کوچه همچنین به علت یک طرفه بودن خیابان های شهناز و طالقانی، مسیر اصلی ورودی شرق بازار از سمت فردوسی محسوب می شود، ترافیک سخت این کوچه در ساعات شلوغ معمولا حوصله اکثر رانندگان و مسافرانشان را سر می برد، حال پس از پیگیری های مستمر و مجدانه شهرداری با تملیک و تخریب مغازهای مسیر، کوچه ارک به خیابانی عریضی تبدیل شده که دیگر عبور و مرور مردم در این مسیر را تسهیل می نماید.
نگاه شهرسازانه شهردار به مسائل شهری تا به امروز بر همگان مبرهن بوده اما آنچه از سرعت ایجاد تغییرات کاسته، شرایط فورس ماژور اقتصادی کشور بوده که اکثر مسئولان بلند پایه به وجود جنگ اقتصادی اذعان کرده اند، با این وجود آقای شهردار با غنیمت شمردن هر فرصت کوچک سعی بر این دارد که مشکلات شهری را بر پایه پارادایم های شهرسازی رفع کند.
وی در اولین حرکت بزرگ خود پروژه انتقال پادگان پس از چند ده سال به خارج از شهر را کلید زد که فاز اول این پروژه بزرگ شامل مسیر گشایی آخر ارتش به کمربندی میانی در آستانه اتمام قرار داشته و منجر به روان سازی یکی از شاهراههای پرترافیک شهر خواهد شد، همچنین در فازهای دیگر آن فضای سبز ۱۰ هکتاری در مرکز شهر و مکان های تفریحی و خدماتی پیش بینی شده است.
فقر فضای سبز و باغ شهرتبریز نیز یکی دیگر از موضوعاتیست که به سختی از نکته توجه افکار عمومی مردم شهر فاصله می گیرد و معمولا دغدغه جدیشان محسوب می گردد؛ عملکرد آقای شهردار در بیش از یک سال اخیر نشان می دهد حفظ و بهبود فضای سبز خط قرمز او بوده و هر هزینه ای در قبال تحقق این مهم پرداخت می کند، عدم وجود حتی یک مورد تغییر کاربری فضای سبز آن هم در این شرایط اقتصادی در زمان مدیریتی وی که می توانست درآمد قابل توجهی ایجاد کند گواه این ادعاست، همچنین احداث ۱۳ پارک محله ای و چندین پارک در حال احداث دیگر برای ایجاد شریان های تنفسی در باغ شهری که عدم توجه کافی مسئولین چند ده سال گذشته به فضای سبز شهر، این واژه (باغ شهر) را از تبریز گرفته، حکایت از جدیت باهر برای تحقق خط قرمزش دارد.
نکته قابل ذکر دیگر ضرورت توازن در توسعه شهر است، در گذشته تبریز به شکل متوازن توسعه نیافته و این برای مردم مناطق کم برخوردار قابل پذیرش نیست، اما در سال اخیر تمرکز بیشتر پروژه ها و توسعه به مناطق کم برخودار سوق یافته تا بخشی از تفاوت های گذشته جبران گردد.
شهردار تبریز برای حل سایر دغدغه های مهم مردم شهر که شهرداری به نوعی با آن و یا قسمتی از آن (حاشیه نشینی و..) مرتبط بوده و حتی مسئول اصلی و متولی آن بشمار نمی رود، برنامه های تخصصی و طرح های عملیاتی آماده نموده، ولی اکثر طرح های بزرگ نیازمند حمایت های سایر دستگاه ها به ویژه دولت بوده که تا به حال در تامین سهم خود ضعیف عمل نموده اند ؛ همچنان که مشاهده می کنیم شهرداری تبریز در این شرایط مجبور می شود خود آستین بالا زده و از تزریق ۲۰۰ میلیارد به مترو گرفته تا احداث ۱۰۰۰ واحد برای حاشیه نشینها کارها را پیش ببرد.