روابط بین الملل اکنون به مولفه های دیگری غیر از آنهایی که در دانشگاه های روابط بین الملل تدریس می شود بستگی دارد.
به گزارش تابناک : روابط میان کشورهای دنیا دارای انواع گوناگونی است که هر یک به فراخور حال طرفین تنظیم می شود که البته عواملی، به سیاه، سفید و خاکستری بودن این روابط دخیل است.
روابط بین الملل اکنون به مولفه های دیگری غیر از آنهایی که در دانشگاه های روابط بین الملل تدریس می شود بستگی دارد، همه آن آموزه های آکادمیک بسیار شیک و زیبا به دانشجویان آموخته می شود اما در دنیای کنونی کاربرد آنها بی معنا است.
روابط بین الملل اکنون بر اساس و مبنای چند پارامتر تنظیم میشود که شاید در هیچ دانشگاهی تدریس نشود، مهمترین مولفه آن «قدرت» عامل تعیین کننده روابطی است که میان کشورها حکم صادر می کند.
رعایت حقوق بین الملل در دنیایی که کشورهایی همچون آمریکا و رژیم هایی همچون اسرائیل در آن وجود دارد، جایگاه خود را از دست داده و آنهایی هم که همچنان به درس های آکادمیک خود پایبند بوده و خواهان پیاده کردن آن آموزه ها هستند، یا ساده لوح اند و یا این که طرح و برنامه ای را از این رفتار فکری خود دنبال می کنند.
حوزه نفوذ و تأثیر یک کشور بر تحولات منطقه ای و بین المللی، یکی از عوامل قدرت است، اگر می بینیم که جمهوری اسلامی ایران در تحولات منطقه تأثیر گذار است، مفهوم آن این است که ایران قدرتی مقتدر در منطقه است که میتواند معادلات را به هم بزند و تغییر دهد.
حالا اگر این تأثیر گذاری ها مثبت و راهگشا باشد، قطعاً تأثیر بیشتر و بهتری را می توان از آن انتظار داشت، هم اکنون تأثیر جمهوری اسلامی ایران در تحولات منطقه غرب آسیا مثبت است، چرا که مبارزه با تروریست های وهابی تکفیری در دستور کار جمهوری اسلامی ایران قرار داد. این نکته ای است که اکنون مردم دنیا به آن آگاه گشته است.
حضور ایران در بحران منطقه باعث شد تا از رشد و گسترش تروریست های تفکیری جلوگیری شده و امنیت ملی ایران هم به خطر نیفتد، در واقع این قدرت جمهوری اسلامی ایران را نشان میدهد که با وجود کشورهایی همچون آمریکا در منطقه و رژیمی همچون اسرائیل جرأت دارد و هراس به دل راه نمیدهد و وارد میدان شده و با تصمیم درست و بجایی که می گیرد، همه معادلات دشمنان را در غرب آسیا به هم می ریزد.
در این میان برخی کشورها که احساس خطر کرده و به حقانیت جمهوری اسلامی ایران هم پی می برند، ضمن حمایت از مواضع اصولی و منطقی ایران، به گعده هم پیمانی با ایران می پیوندند. روسیه هر چند دیرهنگام اما سرانجام با درک شرایط منطقه غرب آسیا، وارد میدان شد و تهران و مسکو دوشادوش هم به نبرد با تروریست های وهابی تکفیری پرداختند.
پس از آن که روسیه هم وارد بحران سوریه شد، رفته رفته روابط ایران و روسیه گسترش یافت و وارد مرحله تازه ای از مناسبات دوجانبه گشت که در تاریخ روابط دو کشور سابقه نداشته است.
در جریان مشارکت تهران و مسکو، در نابودی تروریست های تکفیری وهابی در سوریه، کشورهای منطقه بسیار تلاش کردند تا بر این روابط خدشه وارد کنند، رژیم اسرائیل در این میان بیشترین تلاش ها را انجام داد، اما در این مدت 6 سال که از جنگ سوریه می گذرد همه سفرهای نتانیاهو به روسیه با شکست روبرو شده است.
آخرین سفر نخست وزیر رژیم صهیونیستی به روسیه بار دیگر با هدف تضعیف ایران انجام شد. نتانیاهو در این سفر از پوتین درخواست کرد که مانع گسترش حضور ایران در سوریه شود.
شکست داعش در سوریه و دیگر گروه های تروریستی در این کشور، جایگاه ایران و روسیه را در منطقه و معادلات بین المللی بالا برد و این اتفاق خوشایندی برای آمریکا و اسرائیل نیست.
جدایی ایران و روسیه از یکدیگر می توان به تضعیف هر یک از آنها بینجامد، نکته ای که مقامات ارشد این دو کشور به خوبی از آن آگاه هستند، همکاری های نزدیک و حساس این دو در بحران سوریه بود که توانست خطر گسترش داعش را مهار کند و ماندگاری دولت قانونی سوریه را تضمین نماید.
به همین خاطر است که اکنون روابط میان تهران و مسکو را باید رابطه ای راهبردی یا همان استراتژیک نامید، رابطه به این مرحله که برسد بسیار دشوار خواهد بود که بتوان آن را از هم گسست.
گرچه روسیه و اسرائیل با هم ارتباط سیاسی و اقتصادی دارند، اما روابط این دو شاید دوستانه و صمیمی باشد، اما یک ارتباط راهبردی عمیق نیست، اگر روابط این دو با هم استراتژیک و عمیق بود، هیچگاه روسیه دست به گسترش روابط خود با جمهوری اسلامی ایران در حد راهبردی نمی زد.
باید این نکته را نیز در نظر داشت که اسرائیل نزدیکترین کشور به آمریکا است، روابط این دو از استراتژیک هم فراتر رفته و منافع ملی دو طرف به هم گره خورده است، هنگامی که رئیس جمهور آمریکا امنیت اسرائیل را امنیت خود می داند، عمق روابط دو طرف را نشان می دهد.
آیا روسیه با چنین رژیمی که دست پرورده آمریکا در منطقه است می تواند روابطی استراتژیک داشته باشد؟ اگر نگوییم دشمنی میان آمریکا و روسیه، که وجود دارد، اما رقابت سنگین این دو در دنیا آنها را رو در روی یکدیگر قرار داده است و اگر تاکنون تنش های میان این دو به درگیری کشیده نشده، به خاطر ترسی است که هر دو طرف از یکدیگر دارند ضمن این که از سرنوشت شوم این درگیری نیز واهمه دارند.
اکنون که تروریست های دست پرورده آمریکا و اسرائیل و آل سعود در حال نابودی هستند، این پیروزی به نام ایران، روسیه، حزب الله و دولت و ملت سوریه و عراق باید ثبت شود، چرا که در این میان و در نبرد با تروریست های وهابی هیچ کشور دیگری به یاری آنها نیامد بلکه کمک حال تروریست های تکفیری هم بودند.
شکست داعش در سوریه و عراق، شکست آمریکا و همپیمانان او است، این شکست سنگین، قدرت جمهوری اسلامی ایران و روسیه را نشان می دهد که توانستند مقابل لشکر بزرگی از تروریست ها و آمریکا مقاومت کرده و پیروز شوند.
ارتش اسرائیل تا پیش از این بارها به مواضع ارتش سوریه و حزب الله حمله هوایی می کرد، اما اکنون این حملات کم شده و نشان می دهد که، هشدارهای جدی به سران اسرائیل داده شده تا در این زمینه خودداری بیشتری از خود نشان دهند، چون ممکن است تبعات آن عواقب وخیمی را برای تل آویو به بار آورد.
سفر اخیر نتانیاهو به روسیه و دیدار او با پوتین، برای مهار و کنترل ایران در سوریه بود، اما او دست خالی از سوچی بازگشت. حتی تهدید نتانیاهو به بمبماران کاخ ریاست جمهوری سوریه برای نابودی اسد، با واکنش تند و قاطع پوتین روبرو شد.
رفتارهای روسیه در قبال ایران و اسرائیل نشان می دهد که مسکو تا چه اندازه به جمهوری اسلامی ایران اهمیت می دهد و اعتماد دارد، در حالی که به خوبی می داند نمیتواند به اسرائیل اندک اعتمادی داشته باشد.
اکنون به آنهایی هم که نسبت به روابط ایران و روسیه مشکوک بودند، باید ثابت شده باشد که می توان در چارچوب منافع ملی روابط راهبردی ایجاد کرد و به اهداف رسید، آنهایی که به آمریکا اعتماد داشته اما به روسیه اعتماد نداشتند، اکنون شکست تحلیل های خود را با رفتار آمریکا در برجام و نقض آن و همراهی و همکاری ایران و روسیه مقایسه کنند و پی به اشتباه خود ببرند.
رژیم اسرائیل نمیتواند هم روابط استراتژیک با آمریکا داشته باشد و هم روابط راهبردی با روسیه، منافع ملی روسیه و آمریکا تفاوت دارد، روسیه نمیتواند با یک همپیمان بسیار نزدیک ایالات متحده به تقویت روابط بپردازد، چرا که آمریکا دشمن روسیه است و این دشمنی با تحریم هایی که علیه مسکو اعمال کرده ثابت شده است.
روسیه و ایران تازه یکدیگر را پیدا کرده اند و برای آینده برنامه های مهمتری خواهند داشت.
منبع : اتاق خبر 24
