به گزارش تابناک مازندران، غارها همواره یکی از جاذبه‌های شگفت‌انگیز برای گردشگران محسوب می شود خصوصا در حوزه گردشگری ماجراجویانه غارها مکان‌های فوق‌العاده‌ای برای سفر است.
در مازندران غارهای بسیاری وجود دارد که برخی دست کند و برخی طبیعی اند اما در میان همه غارهای بزرگ و کوچک، غار جیسا به عنوان بزرگترین غار رودخانه‌ای ایران جاذبه‌ای بس شگرف محسوب می شود.
اسفندیار ملاحسینی غارنورد و راهنمای اکوتوریسم در خصوص بزرگترین غار آبی رودخانه ای ایران ابرازکرد: غار جیسا یا همان غاری که امروزه به دانیال معروف شده است بزرگترین غار آبی رودخانه‌ای کشور محسوب می شود که در رشته کوه البرز و در 6کیلومتری جنوب سلمان شهر عباس آباد قرار دارد.
وی افزود: طول این غار که توسط تیم اتحادیه جهانی کوهنوردی در سال1387به سرپرستی سایمون بلوکس متراژ شده حدود 2033متر است.
این غارنورد بیان کرد: ارتفاع مکانی این غار از سطح دریا 200متر است و در یک فضای جنگلی زیر یک صخره 20متری با دهانه ای با عرض 3و ارتفاع 53 متر واقع شده است.
ملاحسینی افزود: آب درون غار از رسوبات باران‌های فصلی و جنگلهای بالادست غار که با فرسایش جنگل از درون قیف‌های طبیعی به درون غار راه می‌یابد تامینمی‌شود و در ادامه آب جاری تا دهانه غار از زیر سنگ ها فروریخته و از صخره ها عبور کرده و در حدود 80متر پایین‌تر از سطح زمین جریان می یابد و در پایین تر به رودخانه چاری می‌پیوندد.
وی گفت: اوایل غار رودخانه‌ای مردابی است و در حدود 1500متر به بعد پس از عبور از یک سیفون آب جریان یافته در غار ناگهان کم و در حد یک جویبار کوچک جریان می یابد.
ملا حسینی بیان کرد: دبی در قسمت دهانه غار جیسا حدود نیم مترمکعب در ثانیه و متوسط دما در این نقطه حدود10تا20درجه سانتی گراد است.
وی دبی آب این غار را وابسته به بارش و جنگل دانست و گفت: هروقت بارندگی کم شود، دبی آب جریان یافته در غار نیز کاهش می یابد و در کل باید گفت غار دانیال رژیم آبی نامنظمی دارد ولی به طور کامل خشک نمی شود.
این غارنورد هشدار داد: در مواقع سیلابی این غار به شدت خطرناک خواهد بود زیرا رسوبات رسی در جای جای این غار نشان از عمق سیلاب دارد و ممکن است ارتفاع سیلاب در غار تا 3متر هم برسد.
راهنمای اکوتوریسم گفت: غار دانیال دارای 3تالار مجزا به نام‌های تالار اول، تالارخفاش‌ها و تالارقندیل‌ها است.
وی تصریح کرد: حدود300 متر از دهانه غار به یک تالار برخورد می‌کنیم که از یک فضای هندسی پیچیده تشکیل شده است و در ادامه در سمت چپ نزدیک به 700 متر از طول غار با اندکی پیچ وخم و شیب ملایم مجرای وسیع و تالار مانندی با عرض متوسط 4متر و ارتفاع حدود 5متر نمایان می شود از این مکان به بعد ما وارد تالار خفاش‌ها می‌شویم.
وی ادامه داد: در تالار خفاش ها که از ریزش سقف در گذشته های دور تلی از سنگ و رسوبات سطح غار و فضولات خفاش ها وجود دارد که هنوز مشهود است.
وی ابراز داشت: در گذشته های دور این مکان پر از خفاش بود ولی به دلیل هجوم بیش ازحد بازدیدکنندگان خفاش ها از این مکان گریخته اند؛در این نقطه ارتفاع غار حدود10متر و در بعضی قسمت ها به 40متر هم می رسد ولی به علت تاریکی و عدم متراژ همه این اعداد به صورت حدس و گمان است.
به گفته ملا حسینی رودخانه در تالار خفاش‌ها از زیر سنگ و گل ها عبور کرده و در این قسمت ما جریان آب رودخانه را نمی بینیم.
این غارنورد گفت: در ادامه با گذشت از 3 آبشار با ارتفاع سه تا پنج متر و چند حوضچه به عمق 5متر و به مساحت 1200متر از دهانه غار به سیفونی دراز آب می رسیم که اکثر غارپیمایان آماتور فکر می کنند اینجا انتهای غار است.
وی ادامه داد:این سیفون 2مترطول دارد و پس از عبور از تن وارد فضای باز می شویم که آب دراین قسمت به تدریج کم و مجراها تنگ تر می شود.
این غارشناس گفت: در مساحت 1300متری 1000متر پس از سیفون به سمت چپ حدود 15متر از کف غار تالاری به مساحت حدود1000مترمربع با انبوهی از چکانه های آهکی نمایان می شود که در زیبایی بی نظیر است.
وی عنوان کرد: از این نقطه به بعد حدود500متربه صورت خزنده باید ادامه دهیم در ادامه مسیر حرکت دو مسیر انحرافی نمایان می شود اولی سمت چپ و دومی کمی بالاتر سمت راست که مسیر سمت چپ10متر جلوتر به انتهای قیف های سطح زمین منتهی می شود که پر از رسوبات گل،جنگل و برگ درخت و خرده چوب است که نشان‌دهنده قیف بالای آن است.
وی تصریح کرد: اما دیگر مسیر انحرافی در سمت راست در انتها از زیر یک تخته سنگ با ارتفاع60سانتی متر از کف غار ادامه می‌یاید که به حالت سینه خیز و پهلوخیز باید طی طریق کرد انتهای این راه نیز به بن بست ختم می شود.
این غارنورد و راهنمای اکوتوریسم بیان کرد: اینجا پایان راه غارجی سا یا دانیال است که آب دراین مسیر به رودخانه چاری می ریزد.
اما چرا غار به دانیال شهرت یافته را ملاحسینی اینگونه تشریح می کند: در گذشته این غار به دلیل نزدیکی به روستای جیسا نزد بومیان منطقه به جیسا شهرت داشته اما پس از گذشت سال‌ها با رونق گردشگری و آمدن مسافرانی از مسیرمتل قو چون این گردشگران غار را در نزدیکی روستای دانیال می دیدند این غار به نام غار دانیال معروف شده است.
غار دانیال علیصدر مازندران نیست!
ملاحسینی راهنمای اکوتوریسم ادامه داد: اینکه می گویند غار دانیال همانند علیصدر همدان است ذهنیتی کاملا اشتباه است باید گفت غار علیصدر دارای دهانه گشاد و گنبدی است و دریاچه زیر گنبد قراردارد و فضای آن بسیار باز است و آبی که در کف غار جریان دارد آنقدر زیاد است که می‌توان در آن قایقرانی کرد اما غار دانیال دارای فضای محدودی است و دبی آب جاری درآن تنها نیم متر است.
وی افزود: آب در غار دانیال تنها تا تالار خفاش ها جریان دارد و نمی‌توان در آن قایقرانی کرد، در واقع هیچ شباهتی این دو غار بهم ندارند اما یکی از غارهایی که شبیه غار دانیال می تواند باشد غار قوری قلعه در کرمانشاه است، این غاربزرگترین غار رودخانه ای دریاچه ای محسوب می شود و تا حدودی به غار دانیال شبیه است با این تفاوت که دانیال آبی رودخانه ای است.
ملاحسینی ابراز داشت: این غار به دلیل اینکه در محیط جنگلی و دنج قرار گرفته مورد علاقه بسیاری از گردشگران و غارنوردان است اما در چند سال گذشته سومدیریت باعث شده آسیب‌های جدی فیزیکی و زیست محیطی به غار وارد شود.
ابزار مورد نیاز برای رفتن به غار جیسا
ملاحسینی درباره ابزار موردنیاز برای رفتن به غار جیسا گفت: غار جیسا یک غار ماجراجویانه است و برای رفتن به این غار باید چراع پیشانی، دستکش، لباس گرم، بادگیر و کفش کوهپیمایی به همراه داشته باشیم.
وی افزود: غانوردی در این غار 2033متری 3ساعت به طول می انجامد و نیازی به همراه داشتن تجهیزات فنی در این غار نیست.
وی در خصوص اینکه با چه راهکارهایی می توان دانیال را همانند علیصدر در حوزه گردشگری شناساند عنوان کرد: غار دانیال در زمان سیلاب بسیار خطرناک است و همواره نمی‌توان آب وهوا را پیش بینی کرد از طرفی گردشگران آماتور طبیعت و اکوتوریسم غار را آبستن حوادث ناگواری می کنند.
راهنمای اکوتوریسم تصریح کرد: برای جلب گردشگر ابتدا باید فرهنگ حفظ زیست بوم های طبیعی در بین مردم نهادینه شود و مدیریت صحیح دراین زمینه اعمال شود آن وقت است که می شود برای غار دانیال در حوره گردشگری تصمیمات اساسی گرفت.
ایسنا